غزل

می توانی تو غزل باشی و من قافیه هات

نگرانم  نگران تو و اون لحن صدات

نگرانم که غزلهات رباعی گردند

کیش و ماتم کنی از مصرع ناب کلمات

نگرانم که از این مرز فراتر بروی

بچکاتی عسل ناب پس حجب و حیات

پلک بگشا که بهاران بخرامد در شهر

مردم شهر حریصند به این آب و هوات

نگرانم که ز خاموشی چشمت گه گاه

بنشیند تب اندوه به روی کلمات

شک و تردید به چشمان تو..... هرگز اما....

نگرانم نگران تو و اون لحن صدات