تلنگر

آنقدر آرام همه چیز را از دست دادیم
با آنکه آب از آب تکان خورد  اما
پلکی نجنبید
غباری بر نخواست
و نگاهی نلغزید.
حتی حالا هم که یاس در خاطر نا خود آگاهمان جا خوش کرد و
بهارمان  پاییز را بهانه کرد و رنگ باخت هم انگار که آب از آب تکان نخورد.
و الان که زمستان طغیان کرد و خورشید را بلعید هم ....
بماند.
می ترسم روزی آب بر آب سیلاب کند و ما همچنان گیج رنگ مد سال و
غیره و ذالک .. باشیم.